ÜRTİKERLE TANIŞTIK...

23 Mayıs 2013 günü akşamı Gurur'u okuldan almaya gittiğimde beni görünce oğlumun yüzünde ağlamaklı bir bakış, gözleri doldu..Çok üzüldüm neyin var oğlum dedim bir şey demedi. Öğretmenine sorucam ama tabiy ki akşam saati bütün çocuklar çıkış telaşında. Ayakkabılarını giydirirken bacaklarında kızarıklar gördüm, oğlum ne oldu dedim çocuk vurdu dedi daha da bir üzüldüm ve sinirlendim çünkü epey bir kızarıklık var nasıl buna müsaade edilir dedim. Gurur'u arabaya bindirdiğimde kızarıklıkların kalçasına doğru yayıldığını gördüğümde bunun vurma işi olmadığını ve bir sıkıntı olduğunu anladım. Önce okul yetkililerine ve öğretmenine gösterdim onlarda şaşırdılar. Hemen alıp acile gittim, acile gidene kadar kızarıklıklar epey sönmüştü. Doktor da fazla bakmadan bir alerji şurubu ve krem verdi. Eve geldik şurubumuzu içtik, kremimizi sürdük tam yatağımıza giderken ayaklardan başlayan kaşıntı ile tüm vücuduna yayılan tekrar bir kabartı. Ben internetten hemen şikayetlere ve görüntüsüne bakarak ürtiker teşhisi koydum ama yeniden hemen acile götürdük doktor sönmeden baksın diye. Doktor baktı ve serumun içine ilaç katıp serum vermemiz gerektiğini söyledi. Ben en çok damar yolunun bulunamamasından korkarken çok şükür hemşire hemen damar yolunu buldu ve serumumuz takıldı. yarım saat içinde serum bitti doktor çıkabileceğimizi söyledi ve geldik. Hemen duşumuzu aldık ve sorunsuzca uyudu oğlum. ve bir daha çıkmadı. İnşaallah bir daha çıkmaz gerçekten kaşıntısı kötü.

  

UZUN ZAMAN OLDU...

Uzun zaman oldu ama çok özledim bloğumu ve çok kızdım kendime ne anılar geçirdik yazamadım. 08 Nisan 2013 ameliyat tarihim, 5 saat süren bir operasyon ve 200 den fazla dikiş..Kimseye belli etmemeye çalışsam da çok korktum. Ya ameliyattan çıkamasam dedim, ya oğlumu birdaha göremesem..Ne zormuş arkadaş anne olmak, burnum sızlaya sızlaya girdim ameliyata ama Allahıma binlerce şükrolsun ki bitti gitti. 1, 5 aya yakın evdeydik oğlumla.İlk zamanlar tabiy ki sıkıntılıydı, Gurur benimle oynayamamaktan, bana sarılamaktan, sürekli birlikte yaptığımız işleri başkalarının ona yaptırmasından sıkıntı yaşadık ama geçti gitti çok şükür. Ameliyattan 10 gün sonra annem Samsuna dönmek zorunda kaldı. Bizde bir süre sonra Samsuna gittik oğlumla. Çok güzel günler geçirdik, ilk defa bu kadar uzun süre kaldık ama çok keyifliydi. Dedesi ile her akşam pide yaptırmaya gittiler, nitekim günler böyle geçti gitti ve işe başlama zamanı geldi.Allah biliyor ya çok özendim çalışmayıp evde çocuğunu kendi büyüten ev hanımlarına. Ne güzelmiş, sabah telaş olmadan kalmak, zaman sınırlaması olmadan dışarda gezmek, her güne bir aktivite planlayabilmek, her hareketini, her davranışını, her tepkisini gözlemleyebilmek....Offf pufff ederek başladım işe ama hep şükürle, hep duayla....
Neler oldu bu arada...
-En önemli değişikli Gurur kreşe başladı.Gül Annesinin artık dinlenmek istemesi üzerine Gurur'u kreşe verdik. Hiç sorun çıkarmadı bize kuzum.(Biliyor belki mecburiyeti.) Yapılan yoğun bir alışveriş trafiğinden sonra herşeyini tamam ederek başladı. Evde cümlelerimiz Gurur Okulda şöyle yapmış, Gurur okulda böyle yapmış diyerek başlıyor artık. Şimdilik sıkıntı yok seviyor okulunu, güzel bir okulu var.   Daha sonra bir yazımda sadece okulunu tanıtacağım.
-Çok güzel cümleler kuruyor artık Gurur ve çok güldürüyor bizi. Espri yapmayı biliyor ve espri yapıyor bizi güldürmeye çalışıyor. Komik Çocuk.
-Beraber olduğumuz 1,5 ay içerisinde daha da bağlandı bana, hala beni oyun arkadaşı zannediyor, tek başına oyun oynamayı sevmiyor.
Bundan sonra bloğumuzla daha fazla haşır neşir olarak kısa bir özet geçmiş bulunuyorum....