Yaşaması üzücü olduğu kadar yazması da bir o kadar üzücü bir vefat....Aylardır elim yazmaya gitmedi. Kış bitti yaz bitti..Gurur'un babaannesi, Sinop daki elim kolum kayınvalidem, eşimin biricik annesi Sabiha Sultanı kaybettik. Gurur'un 23 Nisan gösterisi telaşımız sırasında tam 23 Nisan sabaha karşı 04:00 sıralarında görümcem Tülay'dan gelen telefonla Tunç annesine koşarak gitti. Kayınvalidem her zaman hasta olduğunu söyleyen ve hastalığa hassas bir kadın olduğu için hep sabaha eve dönecekler umuduyla bekledim. Ama hiçbirşey beklediğim gibi olmadı..Tunç sabah beni arayıp Samsuna sevkettiklerini söyledi. O gün Gurur'un 23 Nisan gösterisi vardı. Gösteri öğlen saatlerinde bitti, ben Gurur'u ve kayınpederimi de alıp Samsun gittim.Samsun'a gidip doktordan gerekli bilgileri alınca durumun basit olmadığını ve bizi sıkıntılı günler beklediğini anlamıştım. 23 Nisan 2014 günü Samsun Gazi Devlet Hastanesinde başlayan yaşam mücadelesi 18 Mayıs 2014 tarihinde Samsun 19 Mayıs Üniversitesi Tıp Fakültesi yoğun bakım ünitesinde son buldu. Bu süre zarfında Tunç biran bile yanlız bırakmadı annesini. Doktorlar hiç ümit vermemesine rağmen biz ümidimizi hiç yitirmedik ama yine de olmadı. Epilepsi nöbetleri, beyinde tespit edilen ve ne olduğu anlaşılamayan bir kitle. Daha sonrasında akciğere atan emboli ve gerçek dünya ile buluşma.Eşimi hiç yanlız bırakmamaya çalıştım. Elimden ne geliyorsa yaptım ama eşimin ölüm ilk defa bu kadar yakınına uğramıştı ve anneydi...Yıkıldık, üzüldük ama emir büyük yerden boynumuz kıldan ince...Allahıma yine de şükürler olsun. Bu acımızı unutturmasın...Gurur'a babaannesinin hasta olduğunu söyledik..Ama artık cenazeden sonra eve gidip babaannesini göremeyince öldüğünü söyledim. Hatta alıp mezarına götürdüm....
Şimdi Sabiha Sultansız hayata alışmaya çalışıyoruz...En çok da Tunç alışmaya çalışıyor.Hala evin önünden geçerken perdelerin kapalı olması içimi buruyor...Eve gidip de onun sesini duyamamak acıtıyor canımızı....Allah mekanını cennet eylesin güzel kadın.....
